Με ιδιαίτερη συγκίνηση παρακολούθησα τα εγκαίνια του Μουσείου της Ακρόπολης όπου άκουσα ωραία λόγια για τη σημασία του πολιτισμού μας. Βέβαια οταν μιλάμε για Ελληνικό πολιτισμό σκεφτόμαστε κατά κανόνα τα μάρμαρά μας και το παρελθόν. Μόνο που πολιτισμός δεν θα πρέπει να είναι μόνο το παρελθόν.
Με συγκίνηση επίσης , λίγο διαφορετική, άκουσα τις προάλλες ένα φίλο μου να μου λέει με περισσή αγωνία πως ταλαιπωρείται για να μπορεί ο γιός του να παρακολουθήσει πρόγραμμα Ι.Β. και να μπει σε κάποιο πανεπιστήμιο της Αγγλίας γιατί εδώ στα πανεπιστήμια επικρατεί “σχεδόν χαώδης κατάσταση” .
Με ακόμα περισσότερη συγκίνηση άκουσα έναν άλλο φίλο μου πού έμεινε παράλυτος από ένα ατύχημα να μου διηγείται πως ενώ έχει μια πολύ καλή δουλειά και ενώ πήγε σε ένα κέντρο αποκατάστασης στη Νέα Υόρκη και έμαθε να είναι εντελώς αυτάρκης, να οδηγεί και να φροντίζει τον εαυτό του, εν τούτοις περνάει τη ζωή του μεταξύ γραφείου και σπιτιού γιατί τίποτα δεν είναι προσβάσιμο. Ούτε ακόμα και αυτά τα πεζοδρόμια.
Αναρωτιέμαι συχνά γιατί ο πολιτισμός του παρελθόντος μας δεν συνάδει με τον πολιτισμό του παρόντος μας. Κάθε μέρα , κάθε ώρα μετριόμαστε με τον πολιτισμό των μαρμάρων μας και βγαίνουμε όλο και πιο λειψοί.
4 σχόλια:
Ειδικά αυτό το θέμα με τους ανάπηρους, με θλίβει βαθύτατα. Έχει να κάνει και με την κοινωνική αναισθησία που χαρακτηρίζει πολλούς Νεοέλληνες. Καταλαμβάνουν τις λιγοστές ράμπες για τους ανάπηρους, τις θέσεις στάθμευσης κλπ.
Ναι Μερόπη μου. Α αδιαφορία για τις ράμπες αναπήρων δεν είναι πρόβλημα, είναι σύμπτωμα, όπως συμπτώματα είναι και το ανάβεις πούρο δίπλα σε κάποιον που τρώει, να πετάς σκουπίδια έξω απ το αυτοκίνητο, να κλίνεις το δρόμο για να διαδηλώσεις κλπ κλπ. Είναι όλ'αυτά συμπτώματα χαλάρωσης του κοινωνικού ιστού. Και ανησυχώ.
Μετά από μία μεγάλη παραμονή μου στο νοσοκομείο βγήκα πάρα πολύ αδύνατος, δεν έμοιαζα με ΑΜΕΑ οπότε δεν είχα ούτε και την μικρή συμπόνεια που δείχνουν οι Έλληνες σε αυτά τα άτομα. Όσον αφορά τον πολιτισμό: είναι τραγικό που πάσχουμε στον "χαμηλό" πολιτισμό και ίσως για αυτό οι κυβερνώντες μας φτιάχνουν που και που κανά έργο σαν το μουσείο της Ακρόπολης. Προσωπική μου άποψη είναι πως είναι σημαντικότερο να έχουμε ΠΕΖΟδρόμια παρά τα καλύτερα Μουσεία του κόσμου.
Καταρχήν συνχαρητήρια για το blog, χαίρομαι βαθύτατα όταν άνθρωποι προβληματίζοντε(πράγμα σπάνιο στις μέρες μας).Πόλύ σωστά αναφέρεις το κλασσικό χαρακτηριστικό κάποιον ,< περήφανων> ελλήνων για το πολιτισμό του παρελθόντος!Κάποιος πρέπει να τους πεί οτι ενώ εμείς στεκόμαστε στα μάρμαρα ακόμα και τώρα καποιοί άλλοι εχουν φτάσει στο φεγγάρι και όχι μόνο!Πραγματικά λυπάμαι...!
Δημοσίευση σχολίου