Ο θυμός είναι ένα φυσιολογικό ανθρώπινο συναίσθημα που διακατέχει λίγο πολύ όλους μας, είτε σε λανθάνουσα μορφή είτε σε ενεργή είτε μερικές φορές και σε έξαρση και εκδηλώνεται ως επί το πλείστον μετά από κάποιο ερεθισμό, κυρίως εξωτερικό.
Εμπειρικά και όχι επιστημονικά έχω ανακαλύψει πως το τμήμα του εγκεφάλου που ελέγχει την κρίση μας, λειτουργεί από ελάχιστα έως και καθόλου, όταν βρισκόμαστε υπό την επίρροια θυμού.
Έχω παρατηρήσει λοιπόν, πως πολλοί που εκφράζουν δημόσιο λόγο, στοχεύουν στον ερεθισμό του θυμού μας για να τραβήξουν την προσοχή μας, να απενεργοποιήσουν εν μέρει την κριτική μας σκέψη και να μας πείσουν για το ορθόν των απόψεων τους.
Αυτό κάνει ο Rush Limbaugh, o Glenn Beck, o Keith Olberman, o Michael Moore, o Λάκης Λαζόπουλος, ο Άδωνις Γεωργιάδης, η Λιάνα Κανέλλη, έτσι για να αναφερθώ σε λίγα από τα ονόματα που μου έρχονται στο νου.
Αν θυμώσεις τον ακροατή σου, η ουσία των λεγομένων, το βάρος και η ορθότητα των επιχειρημάτων, έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Ο ακροατής μες τον θυμό του δεν μπορεί να σκεφτεί κριτικά και παρασύρεται.
Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να προκαλέσει κανείς τον θυμό είναι να ακούγεται ο ίδιος θυμωμένος. Να απειλεί και να επικαλείται συχνά την οργή του λαού, του θεού η όποια οργή τέλος πάντων τον βολεύει.
Οι θυμωμένοι λοιπόν ρήτορες έχουν αναγάγει το λαϊκισμό σε επιστήμη και απομένει σ'εμάς του δέκτες του οργισμένου λόγου να αντιδράσουμε.
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα αισθανθείτε να ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι από τα λεγόμενα κάποιου τηλεοπτικού παραθυρατζή, πριν σηκώσετε τις γροθιές, αρπάξετε τα πανό και ξεχυθείτε στους δρόμους, πάρτε μια βαθιά αναπνοή, κλείστε τα μάτια, μετρήστε ως τα 100 και βάλτε μπρος την κριτική σας σκέψη να φιλτράρει και να αναλύσει αυτά που ακούσατε. Δεν θα το μετανιώσετε.
1 σχόλιο:
Συσσωρευμένος θυμός με πολλούς αποδέκτες
Ο θυμός είναι κακός μπούσουλας. Πολύ κακός συμβουλάτορας. Ορμέμφυτο, πρωτόγονο ένστικτο αυτοσυντήρησης.
Για να δούμε την ουσία κάτω και πίσω από το προπέτασμα καπνού, του φτηνού εντυπωσιασμού και του κατευθυνόμενου θυμού!
Θυμώνει κάποιος όταν φοβάται. Μπορεί να υπάρχει άμεσος φόβος. Ορατός. Πραγματικός. Μπορεί να είναι και έμμεσος ή φανταστικός. Αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας και το ζούμε στο πετσί μας, είναι ο φόβος μην χάσουμε τη δουλεία μας, το σπίτι μας, την μόρφωση των παιδιών μας, το δικαίωμα στο όνειρο για καλλίτερη ζωή. Όπως το εννοεί ο καθένας.
Σε μία κλειστή ολοκληρωτική και ελεγχόμενη οικονομία όπως η τρέχουσα δικτατορία του χρηματιστικού πιστωτικού και τραπεζικού κεφαλαίου πριμοδοτείτε η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα. Η αγορά εργασίας συνθλίβετε στην μέγγενη της πανίσχυρης ιδιωτικής FED. Με τον μπαμπούλα του πληθωρισμού, ευφάνταστα τερτίπια, αυξομειώσει επιτοκίων δανεισμού και πολλά άλλα, συρρικνώνετε σκόπιμα η αγορά εργασίας με συνέπεια την καθήλωση των μισθών, την ανεργία, τις απολύσεις και την ισοπέδωση προς τα κάτω. Δικαιολογία; Η ανάπτυξη και η κερδοφορία των επιχειρήσεων!!! Θύμα; Η αγορά εργασίας μιας και ο συναγωνισμός για μια θέση να είναι ισοπεδωτικός προς τα κάτω. Μεγάλο θύμα; Η εργατική τάξη την ίδια στιγμή που το χρηματιστικό κεφάλαιο δίνει bonus και εξωφρενικούς μισθούς σε άχρηστους αντιπαραγωγικούς κηφήνες. Που είναι θαύμα το πώς γλιτώνουν τον λιθοβολισμό. Μην πει κανείς ότι το χρηματιστικό κεφάλαιο και οι τράπεζες είναι θεσμοί παραγωγής πλούτου! Κάτι τέτοιο σηκώνει γέλιο και χλεύη. Όργανα και μηχανισμοί λειτουργίας του οικονομικού συστήματος θα έπρεπε να ήταν. Μη κερδοσκοπικοί μηχανισμοί υπόλογοι στην εκάστοτε εκλεγμένη κυβέρνηση. Δεν είναι αυτοσκοπός. Έγιναν όμως αυτοσκοπός. Ισοπεδωτική λαίλαπα. Η θεωρία της «αοράτου χειρός» δεν είναι καθόλου αόρατη. Λάθος έκανε ο Adam Smith. Η χείρα είναι εντελώς ορατή! Με γεωγραφικό προσδιορισμό και παντοδύναμη. Είναι οι Ταλιμμπάν πού κρύβονται στα δαιδαλώδη σπήλαια και το άβατο της Wall Street. Παραμυθατζήδες, μπαγαπόντηδες, παπατζήδες από την εποχή Regan. The government is the problem! Το θυμάστε; Αμ δε! Όλοι οι μεγάλοι πολιτισμοί και οι αυτοκρατορίες στο απόγειο της δόξας τους χρησιμοποιούσαν με επιτυχία τα καλλίτερα και τα πιο ακριβοπληρωμένα μυαλά που διέθετε η χώρα σε όλο τον κρατικό μηχανισμό. Τώρα η δομή του κράτους διαλύθηκε. The government is the problem. Πως να λειτουργήσει το κράτος όταν εσκεμμένα επανδρώνετε με αργόμισθους, ημιμαθείς ψηφοφόρους κλαπαδόρους; Τα κράτη διαλύθηκαν σκόπιμα και πέρασαν τα μυαλά, οι διάνοιες τα καλλίτερα στελέχη τέλος πάντων στην υπηρεσία του χρηματιστηριακού και τραπεζικού κεφαλαίου. Δεν έφτανε αυτό. Καβάλησαν από πάνω το καλάμι και προσπαθούν ακόμη τώρα οι αθεόφοβοι να πείσουν ότι είναι κεκτημένο τους δικαίωμα τα bonus και οι εφτάτρελοι παχυλοί μισθοί τη στιγμή που εκατομμύρια είναι άνεργοι, ανασφάλιστοι, πειναλέοι, να χάνουν τα σπίτια τους, το βιός και το όνειρο για μια καλλίτερη ζωή. Με δικούς τους ανθρώπους μέσα στην αδύναμη κυβέρνηση, τύπου Timothy Geithner και Lawrence Summers διαβρώσουν ότι έχει απομείνει, κρατούν προσχήματα δημοκρατίας και διασφαλίζούν τα συμφέροντα του χρηματιστηριακού κεφαλαίου.
Το Κρεμλίνο στην πάλαι ποτέ Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών. Η σαρωτική επιβολή της χρηματιστηριακής κεφαλαιοκρατίας στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, σήμερα.
Όταν γνωρίζεις ότι έτσι έχουν τα πράγματα, δεν θυμώνεις. Δεν δικαιολόγησε να επιτρέπεις να σε θυμώνουν η κάθε Κανέλλη, Γεωργιάδης, Rush Limbaugh, Glenn Beck, Keith Olberman, ή όποιος άλλος βλάκας. Οργανώνεσαι και αγωνίζεσαι να τα ανατρέψεις το αληταρίο που διαφεντεύει.
Με πιες δυνάμεις; Ανάγκα ουδέ θεοί μάχονται...
ΕΛΠΗΝΩΡ
Δημοσίευση σχολίου