Πολύς λόγος γίνεται τώρα τελευταία περί ανωνυμίας στο διαδίκτυο, περί δυνατότητας ελέγχου της ταυτότητας των bloggers ,των σχολιαστών κλπ. Σαν blogger λοιπόν κι εγώ (έστω και όχι πολύ τακτικός) λέω να εκφράσω τις θέσεις μου ώστε οι χιλιάδες των επισκεπτών (τς τς) να ξέρουν τη φιλοσοφία αυτού του χώρου.
Κατ αρχήν το ερώτημα που τίθεται είναι αν το blog είναι ιδιωτικός χώρος, αν είναι δημόσιος χώρος και τι κανόνες τον διέπουν η πρέπει να το διέπουν.
Νομίζω ότι ο κυριότερος κανόνας είναι ότι οι κανόνες δεν είναι ομοιόμορφοι.Ο κάθε blogger μπορεί να χρησιμοποιήσει διαδικτυακά εργαλεία που θα δώσουν και τον ανάλογο χαρακτήρα στο blog του. Μπορεί πχ. Να επιτρέπει επισκέψεις μόνο από προ-εγκεκριμένους χρήστες (χρήστες του διαδικτύου εννοώ ) η επισκέψεις μόνο κατόπιν πρόσκλησης . Κάτι σαν το σπίτι μας δηλαδή που ελέγχουμε αυστηρά ποιος μπαίνει. Η μπορεί να αφήνουμε να μπαίνει όποιος θέλει αλλά να ελέγχουμε τι λέει είτε με διαγραφή σχολίων είτε με προ-έγκριση (moderation) . Κάτι δηλαδή σαν ένα μπαρ που ο ιδιοκτήτης αφήνει τον κόσμο να μπει ελεύθερα αλλά αν κάποιος κάνει φασαρία, η ασχημονεί , η βρίζει να του δείχνει ευγενικά την πόρτα (δηλαδή να τον πετάει έξω). Τέλος μπορεί κάποιος να αφήσει το blog του τελείως ελεύθερο, μπάστε σκύλοι αλέστε που λένε και ότι ήθελε προκύψει. Το τελευταίο είναι λίγο παρακινδυνευμένο καθώς αν δημοσιευτεί κάτι το επιλήψιμο και δεν το διαγράψει, τη στιγμή που υπάρχει η δυνατότητα μπορεί ο blogger να θεωρηθεί συνυπεύθυνος ακόμα και νομικά. Η δική μου επιλογή είναι το στυλ ανοιχτού μπαρ.
Αυτό που με βρίσκει κάθετα αντίθετο είναι η απόπειρα κατάργησης η ελέγχου της ανωνυμίας. Η ανωνυμία (η ψευδωνυμία) είναι βασικό στοιχείο του διαδικτύου. Το πρόβλημα δεν είναι η ανωνυμία αλλά η διαχείριση αυτής. Αν κάποιος χρησιμοποιεί την ανωνυμία σαν κάλυμμα για παράνομες δραστηριότητες (συκοφαντίες, απειλές) τότε θα πρέπει να ξεσκεπαστεί η ανωνυμία του και να υποστεί τα δέοντα. Οι περισσότερες χώρες διαθέτουν τα κατάλληλα θεσμικά πλαίσια. Αλλά το να καταργηθεί η να περιοριστεί η ανωνυμία λόγω μερικών ατασθαλιών, είναι σαν να ζητάμε την κατάργηση της αποκριάτικης μάσκας επειδή μερικές φορές χρησιμοποιήθηκαν μάσκες σε ληστείες τραπεζών.
Το ότι ντε και καλά πρέπει κανείς πριν εκφράσει τη γνώμη του να δηλώσει όνομα , διεύθυνση και στοιχεία ταυτότητας είναι επικίνδυνο και σκοταδιστικό. Όλοι κατανοούμε ότι είναι πολύ δύσκολο για μια υπάλληλο του πενταγώνου να καταφερθεί επώνυμα εναντίον του πολέμου του Ιράκ, η για έναν ταμία της τράπεζας να εκφράσει την αντίθεση του σε μια απεργία όταν ο διευθυντής του είναι στέλεχος την συνδικαλιστικής οργάνωσης.
Το διαδίκτυο είναι ένα Hyde Park όπου ο καθείς ανεβαίνει στο κασόνι του (blog) και λέει ότι του κατεβάσει η κούτρα του. Προσοχή όμως, όσο ελεύθεροι είμαστε στο δικό μας blog τόσο πρέπει να σεβόμαστε την ελευθερία των υπόλοιπων blogger να εκφραστούν ελεύθερα και να διαγράφουν σχόλιά μας από το δικό τους blog. Η βασική αρχή της ελεύθερης έκφρασης είναι ότι για να μπορούμε να εκφραζόμαστε ελεύθερα έστω κι αν αυτό ενοχλεί μερικούς, έχει σαν τίμημα το να ανεχόμαστε τις εκφράσεις των άλλων έστω αν και μερικές φορές αυτές μας ενοχλούν. Κάθε blogger στο blog του έχει το ελεύθερο του εκφράζεσθαι και του διαγράφειν.
