Εκτελεστικές σκέψεις περί στρουθοκαμηλισμού

Γιατί απαγχονίστηκε ο Σαντάμ;

Εύκολο.

- Γιατί είναι υπεύθυνος για την θανάτωση χιλιάδων αθώων Ιρακινών.

Μπίιιιιιιιπ – Λάθος.

Κι άλλοι είναι υπεύθυνοι για το θάνατο χιλιάδων αθώων Ιρακινών αλλά δεν εκτελούνται. Ούτε καν κατηγορούνται.

Ο Σαντάμ Χουσέιν εκτελέστηκε γιατί έχασε. Γιατί αν κέρδιζε άλλοι θα φορούσαν τώρα θηλειές. Πανάρχαιο το αξίωμα. Ουαί τοις ηττημένοις.

Το βίντεο το είδαμε όλοι , το καλό, το επίσημο. Ο Σαντάμ ήρεμος, σαν έτοιμος απο καιρό. Τού πέρασαν την θηλειά , νομίζεις και του δέναν την γραβάτα για ένα επίσημο γεύμα. Η μόνη παραφωνία οι δήμιοι. Με πολιτικά ρούχα και κουκούλες θύμιζαν τούς άλλους. Τους κακούς. Μπέρδεμα.

Μετά ήρθε και το άλλο βίντεο το ανεπίσημο, το αμοντάριστο, το αρετουσάριστο. Εκεί είδαμε κι ακούσαμε άλλα πράματα. Βρισιές , κραυγές, προσευχές. Η εκδίκηση κατάφορη, σε όλο της το μεγαλείο.

Και την επαύριο οι αντιδράσεις.

- Φρίκη τι πράγματα ειν΄αυτά. Δεν πρέπει να τα δείχνει η τηλεόραση.

(Αν δεν το έδειχνε είναι σα να μην έγινε.)

- Γίναμε μάρτυρες μιάς βάρβαρης εκτέλεσης.

(Σε αντίθεση με τις πολιτισμένες εκτελέσεις που γίνονται στον υπόλοιπο κόσμο)

Αυτά μας πειράξανε. Πως η εκτέλεση έγινε δημόσια (Τηλεόραση , ο νέος δήμος)

Και πως έγινε βάρβαρα (Βιντεο-κινητό ο νέος μάρτυρας)

Και τι είναι πολιτισμένη εκτέλεση ;

- Να, σε θάλαμο αερίων. . . . .

Α ναι, που κόβει τον αέρα και ο μελλοθάνατος αγωνίζεται να βρει τις τελευταίες σταγόνες οξυγόνου, ρουφόντας κενο, το κενό του αέρα που γδέρνει το λαρύγγι με ασφυξία. . . . .

- Η σε ηλεκτρική καρέκλα. …

Εκεί που ο τελευταίος ήχος που ακόυει ο μελλοθάνατος είναι το τσιρτσίρισμα τον χιλίαδων βάτ που διαπερνούν το κορμί του . . . .

- Η με τον ορό θανάτου. ..

Ναι, όντως , έχει γίνει πολύ δημοοφιλής τώρα τελευταία, ο πιο πολιτισμένος τρόπος εκτέλεσης. (Αλήθεια απολυμένουν τη βελόνα πριν το θανάτιο τρύπημα;)

- Κι αν γινόταν χωρίς βιντεοσκόπηση . . . . .

Ναι στα κρυφά, όπως έγιναν οι χιλιάδες άλλες εκτελέσεις του 2006, τότε όλα θα ήταν καλά κι όλλα θα ήταν ωραία. Ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Και τώρα όλοι ξεσηκωμένοι. Όχι άλλες βάρβαρες δημόσιες μεσαιωνικές εκτελέσεις. (Αν είναι πολιτισμένες, σύγχρονες και κρυφές δεν πειράζει. Είπαμε, κάτι που δεν βλέπουμε δεν μας ενοχλεί.)

Ε όχι λοιπόν. Διφωνώ. Ναι . Ναι στις δημόσιες και βάρβαρες εκτελέσεις. Όλλες στη φόρα. Όλλες στην TV. Να τις δούμε. Στο σπίτι μας. Στο σαλόνι μας. Ναι. Να δούμε το ματωμένο ασώματο κεφάλι του σαουδάραβα που παραβίασε το κοράνι, να πέφτει με κρότο στην λεκάνη του δημίου την ώρα που εμείς βάζουμε λίγη ακόμα σάλτσα στα μακαρόνια μας. Ν’ ακούσουμε τον μεταθανάτιο ρόγχο του κινέζου που είχε τρία γραμμάρια χασίσι στην τσέπη του, και να δούμε τα θωλά άψυχα μάτια του καθώς τσεκάρουμε τα αποτελέσματα στην αθλητική εφημερίδα.

Όλες οι εκτελέσεις, πολιτισμένες τε και βάρβαρες, δημόσιες. Πόσες; Επίσημα πέρσυ 2,148 εκτελέσεις. Στην πραγματικότητα σύμφωνα με την Ελέυθεροτυπία 8,000-10,000 .

Γύρω στις 20-30 την ημέρα. Να τις βλέπουμε όλες. Μία την ώρα. Σε όλα τα κανάλια.

Και όχι μόνο τις εκτελέσεις . Όλα να τα βλέπουμε. Και τα φέρετρα των Αμερικανών που γυρνούν σημαιοσκέπαστα απ΄το Ιράκ και αλλού. Και τα φέρετρα απο σανίδες των Ιρακινών. Και τα σκορπισμένα μέλη των ανύποπτων ισραηλιτών και παλαιστινίων. Να πιτσιλίσει το αίμα το φακό να το δούμε έτσι μπροστά μας, δίπλα μας. Να σοκαριστοούμε. Να ταρακουνιθούμε. Κι ίσως, που ξέρεις, αυτό το ταρακούνημα μπορεί να μας βοηθήσει να βγάλουμε το κεφάλι μας απ την άμμο.