ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ

Εννέα το πρωί, οδηγώ προς τον Πειραιά. Πάω στη τράπεζα. Στο ραδιόφωνο ακούω ότι συνεχίζεται η απεργία στη Τράπεζα της Ελλάδος και υπάρχει έλλειψη μετρητών. Ανησυχώ αν θα έχει η τράπεζα μετρητά. Φεύγω ταξίδι και τα χρειάζομαι. Βρέχει καταρρακτωδώς και έχει κίνηση. Ανησυχώ. Θα προλάβω την Τράπεζα ; Θα έχει μετρητά ; Κάτω από τον ανισόπεδο κόμβο του Καραΐσκάκη βλέπω δύο άστεγους ξαπλωμένους. Σε δύο δεντράκια τεντωμένο ένα σκοινί και πάνω του απλωμένα μερικά ρούχα. Όχι για στεγνώσουν αλλά για να πλυθούν. Ο ένας άστεγος διαβάζει κάτι σαν παλιό βιβλίο, ο άλλος κοιτάει στο κενό σαν να ρεμβάζει. Κανένας τους δεν φαίνεται να ανησυχεί.